Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

5 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

* 1 μέρα γιορτής – 364 μέρες δράσης *

Είναι γεγονός! Η Ελλάδα τέθηκε εκτός πρωτοκόλλου Κιότο! Κι αυτό γιατί δεν κατάφερε να συμμορφωθεί με τα όρια ρύπων που το πρωτόκολλο ορίζει, αν και το είχε συνυπογράψει.

Ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού και την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσαν, κανένα μέτρο δεν πάρθηκε, ούτε για την αποκατάσταση των ζημιών, ούτε και για την πρόληψη καινούριων πυρκαγιών. Αντίθετα, πολλές εκτάσεις αποχαρακτηρίστηκαν, προς τουριστική εκμετάλλευση.

Στις ελληνικές πόλεις δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την ποιοτική διαβίωση των κατοίκων. Την στιγμή που το πρόβλημα της ρύπανσης είναι πλέον τεράστιο, οι πόλεις μας εξακολουθούν να μην σχεδιάζονται ανθρωποκεντρικά, να έχουν όλο και λιγότερους ελεύθερους χώρους, και πνεύμονες πρασίνου.

Η πολιτεία εξακολουθεί να αδιαφορεί για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού και του περιβαλλοντικού προβλήματος στις πόλεις παίρνοντας μέτρα που διευκολύνουν τα ΙΧ, αντί να προωθεί την χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, του ποδήλατου και να βελτιώνει τις συνθήκες της πεζή μετακίνησης.


Πέμπτη 5 Ιουνίου στις 18:00 στην πλ Όλγας για να συζητήσουμε για τα προβλήματα της πόλης. Θα ακολουθήσει critical mass ( βόλτα στο κέντρο της Πάτρας με τα ποδήλατα).


· Όχι στην κατάχρηση / τσιμεντοποίηση / εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων ( λιμάνι, άλσος Αγ. Αλέξη )
· Κατασκευή υποδομών για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες ( ΑμεΑ, ηλικιωμένοι)
· Λήψη ουσιαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της ρύπανσης
· Δημόσια, λειτουργικά και δωρεάν Μέσα Μαζικής ΜεταφοράςΧρηματοδότηση των απαραίτητων μελετών για την κατασκευή υποδομής ποδηλάτου και εφαρμογή τους (π.χ. μελέτη ΥΜΕ/ΕΜΠ).

3 σχόλια:

smerna είπε...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εμπορευματοποίησης δημοσίων χώρων, είναι τα νεόκοπα τραπεζάκια στο πάνω μέρος της πλατείας Όλγας, πάνω απο κει που έγιναν οι συναυλίες στο διήμερο ποδηλατικό φεστιβάλ... Βέβαια θα μου πείτε αυτό σε πείραξε, αφού όλη η πλατεία νέμεται στους ιδιοκτήτες καφετεριών; Όχι δε με πείραξε αυτό, αλλά το ότι το φαινόμενο επεκτείνεται... Σε λίγο η πλατείες δε θα είναι για τα φεστιβάλ και για όσους θέλουν να τις απολαύσουν δωρεάν, αλλά για όσους πληρώνουν το χαράτσι του φραπέ με γεύση φράουλα.

Ανώνυμος είπε...

Το Κιότο.
Η Ελλάδα δεν αποπέμφθηκε από τη Σύμβαση, αλλά εξακολουθεί να είναι στα συμβαλλόμενα μέρη. Αυτό που συνέβη είναι ότι παραπέμφθηκε στην ελεγκτική αρχή που ορίζει το Πρωτόκολλο με το αιτιολογικό ότι δεν διέθετε αξιόπιστο σύστημα καταγραφής εκπομπών και όχι επειδή υπερέβη τα όρια των ρύπων. Στην ουσία δηλαδή δεν γνωρίζουμε καν τι γινόταν με τις εκπομπές ρύπων στη χώρα αυτήν την περίοδο...

Η Πολιτεία.
Η πολιτεία δεν είναι μια μυστηριώδης τρίτη σφαίρα. Πολιτεία είναι και οι πολιτές κάτοικοι των πόλεων, που στην συντριπτική πλειοψηφία τους πανελλαδικά θεωρούν ότι το κυριότερο σύγχρονο πρόβλημα των ελληνικών πόλεων είναι να βρουν μια θέση πάρκινγκ για το τουτού τους.

Η πολιτική.
Με τις γενικές και άοριστες κρίσεις περί πολιτείας, ούτε σοφότεροι γινόμαστε, ούτε ιδρώνει το αυτί κανενός πολιτικού. Και τέλος πάντων για τη γενικότερη κατάσταση στην Πάτρα δε φταίει(μόνο) η κυβέρνηση και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Φταίει κυρίως στο σύνολό της αυτή η πνευματικά χρεωκοπημένη, διαπλεκόμενη και ωμά αντιδημοκρατική τοπική ηγεσία (όχι μόνο στο χώρο της πολιτικής) που το μόνο που έχει καταφέρει είναι να επιβάλει εδώ και δεκαετία τη μετριότητά της πάνω στην πόλη μας και να μας διατάζει (μέσω και του συνοδοιπόρου τύπου), να την λατρεύουμε.

Καλά τα αιτήματα, αλλά μην τρέφουμε και αυταπάτες. Ας αναρωτηθούμε κυρίως και για το που βρίσκονται οι ευθύνες.

tk είπε...

Η αλήθεια είναι πως για το Κιότο δεν ξέραμε λεπτομέρειες.

όσον αφορά τα υπόλοιπα, έχεις δίκιο ανώνυμε/η φίλε/η.

οι πολίτες φταίνε, και αυτούς θέλουμε να ξυπνήσουμε. άλλωστε εδώ δεν μπορούν άλλοι και άλλοι να αλλάξουν και να πιέσουν τους πολιτικούς, εμείς θα το κάνουμε?

τους εαυτούς μας και τους διπλανούς μας θέλουμε σιγά σιγά να αλλάξουμε, αν δείξουμε στον κόσμο ότι κάτι μπορεί να κάνει και ο καθέανς μας αντί να κλαίει, και να γκρινιάζει.

όσο για τα αιτήματα. ας είμαστε λίγο ουτοπιστές, δεν βλάπτει. άλλωστε ελπίζουμε. ελπίζουμε ότι σιγά σιγά μπορεί κάτι να αλλάξει.

δεν τρέφυμε αυταπάτες. αν όμως καθόμασταν και λέγαμε "ωραία, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, πάμε σπίτια μας" θα το είχαμε κάνει. και θα είχαμε χάσει πάρα πολλά.

όταν ξεκινήσαμε, δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. τώρα έχουμε κερδίσει πάρα πολλά και πρέπει να συνεχίσουμε. για την ελπίδα που έχουμε μέσα μας, ότι ίσως τα παιδιά μας μεγαλώσουν σε έναν λίγο καλύτερο κόσμο.

σε ευχαριστούμε για το σχόλιο. μακάρι να γνωριστούμε κι από κοντά, με όλους όσους έχουν κάτι να πουν για τα προβλήματα της πόλης και της ζωής μας.