Πανδαιμόνιο!

Κοιτάζω το ρολόι μου. 16.45.
Ο ουρανός συννεφιασμένος.
Θα βρέξει. Γαμώτο.
Κανείς δεν θα έρθει στην ποδηλατοπορεία. Δεν πειράζει. Εγώ θα πάω.

Παίρνω το ποδήλατο και κατηφορίζω προς την πλατεία ‘Όλγας. Φτάνω με 20 λεπτά καθυστέρηση και βλέπω περίπου 50 άτομα στην πλατεία. Ήρεμα πράγματα δηλαδή. Η πορεία ξεκινάει. Κλείνουμε την Ρήγα Φεραίου και οδεύουμε προς Παπαφλέσσα, ενώ ένα περιπολικό και μία μηχανή της ομάδας Ζ μας ακολουθούν. Κάπου στο ύψος της 3ναύαρχων ανεβαίνουμε και μπαίνουμε στην Καραϊσκάκη. Και ξαφνικά ενώ βρισκόμαστε διασταύρωση Γούναρη με Καραϊσκάκη κάτι μας πιάνει. «Ντου ντου ποδήλατα παντού» φωνάζει ο πρώτος και όλοι μαζί ακολουθούμε αμέσως μετά. Η αδρεναλίνη στα ύψη! Μένουμε για 5 λεπτά ακινητοποιημένοι στην διασταύρωση φωνάζοντας συνθήματα και χτυπώντας παλαμάκια. Πανδαιμόνιο! Οι περισσότεροι οδηγοί μας κοιτάνε με κατανόηση, λίγοι κορνάρουν αγανακτισμένοι. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. «Πετάλι πετάλι στης πόλης μας το χάλι». Τα συνθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. «Δεν θέλουμε πετρέλαιο δεν έχουμε ούτε μίζα, βάλτε τα αυτοκίνητα μέσα σε κορνίζα».

Κάπου εκεί αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Καραϊσκάκη, Αγίου Νικολάου, Κορίνθου, Κολοκοτρώνη, Ρήγα Φεραίου και έπειτα πάλι πίσω στον πεζόδρομο της Αγίου Νικολάου. Με τα ποδήλατα στα χέρια αυτή τη φορά. Ο πεζόδρομος ανήκει στους πεζούς. Θαμώνες των καφετεριών μας κοιτάνε απορημένοι. Κάποιοι τους μοιράζουν το κείμενο μας για να τους λύσουν την απορία «Εσείς που τώρα κοιτάτε με απορία, πάρτε ένα ποδήλατο και ελάτε στην πορεία». Ποιος ξέρει…την επόμενη φορά μπορεί μερικοί να είναι μαζί μας.

Στην Αγίου Ανδρέου ανεβαίνουμε πάλι στα ποδήλατα και συνεχίζουμε. Πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται. «Καλύτερα μιας ώρας πετάλι στην βροχή παρά 40 χρόνια σκλαβιά στα ΙΧ». Καρόλου, Μαιζώνος και εν μέσω δυνατής βροχής πια, κατάληξη στην πλατεία Όλγας.

Ωραία ήτανε…Μέχρι την επόμενη…