Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ 5/12


Παραρτημα

http://smerna.blogspot.com/2008/11/blog-post.html

Μας ονομάτισαν: «λαϊκή βάση», που ορίζεται απ’ τις βουλές των βουλευτών.
Μας είπαν: «αυτιστικούς καταναλωτές» της νέας εποχής, που υπακούμε στις επιταγές των διαφημιστών και των νόμιμων τραπεζικών τοκογλύφων.
Μας κορόιδεψαν: «τηλεορασάκιδες» από κούνια, που βουλιάζουμε στον καναπέ, στο όνομα των τηλε - δημαγωγών.

Ψέματα μας τα ‘παν ρεεε… Δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτά που μας υπνωτίζουν να πιστεύουμε και να υπηρετούμε.

-Είμαστε πολίτες που αυτο-οργανωνόμαστε για το καλό της κοινωνίας μας.
-Είμαστε σαμποτέρ στην «φιλελεύθερη» οικονομία τους και για τ’ αναρίθμητα καταναλωτικά λιλιά τους, δε δίνομε ούτε ένα λεπτό (χρόνου ή παρά).
-Είμαστε άπιστοι και οραματιστές από γεννησιμιού μας. (Εξαιτίας μας οι τηλεοράσεις αυτοκτονούν, καταπίνοντας τα τηλεκοντρόλ τους).

Κάθε μέρα μας κρεμάνε άλλες ταμπέλες, ανακυκλώνοντας την ονοματολογία σε βάρος μας, για να πιστέψουμε ότι είμαστε κάτι άλλο απ’ αυτό που πραγματικά είμαστε.
Μας χρήζουν «Γενιά των 700 ευρώ», κοστολογώντας απ’ την αρχή την αξία μας, σα να ήμασταν εμπορεύματα.
Μας βρίζουν «Λαθρομετανάστες» και μας «σκουπίζουν» κατά βούληση απ’ το δρόμο, γιατί χαλάμε την εικόνα της γερασμένης πόλης τους.
Μας φτύνουν «Αποβράσματα της κοινωνίας» και μας κλείνουν στα μολυσματικά κλουβιά τους, οπού πράγματι μας χειραγωγούν ως απόβλητα, οι εντιμότατοι φορείς της δικαιοσύνης.

Ψέματα μας τα ‘παν ρεεε… Δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτά που μας υπνωτίζουν να πιστεύουμε και να υπηρετούμε.

- Είμαστε η Ανεκτίμητη Γενιά, για τον απλούστατο λόγο ότι ακόμα δεν αποδώσαμε τιμή στους εαυτούς μας.
- Είμαστε Πρόσφυγες, το καθεστώς και η φρίκη του πολέμου δε μας χωρούσαν, ούτε μας άξιζαν. Γι’ αυτό δραπετεύσαμε, για να ζήσουμε ελεύθεροι, όχι λαθραίοι.
- Είμαστε Κρατούμενοι, ενός μηχανισμού που θρέφει την ατιμία και την αποκτήνωση, αφήνοντας τα πραγματικά «θηρία» έξω, ν’ αλωνίζουν ανενόχλητα.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Πανδαιμόνιο!

Κοιτάζω το ρολόι μου. 16.45.
Ο ουρανός συννεφιασμένος.
Θα βρέξει. Γαμώτο.
Κανείς δεν θα έρθει στην ποδηλατοπορεία. Δεν πειράζει. Εγώ θα πάω.

Παίρνω το ποδήλατο και κατηφορίζω προς την πλατεία ‘Όλγας. Φτάνω με 20 λεπτά καθυστέρηση και βλέπω περίπου 50 άτομα στην πλατεία. Ήρεμα πράγματα δηλαδή. Η πορεία ξεκινάει. Κλείνουμε την Ρήγα Φεραίου και οδεύουμε προς Παπαφλέσσα, ενώ ένα περιπολικό και μία μηχανή της ομάδας Ζ μας ακολουθούν. Κάπου στο ύψος της 3ναύαρχων ανεβαίνουμε και μπαίνουμε στην Καραϊσκάκη. Και ξαφνικά ενώ βρισκόμαστε διασταύρωση Γούναρη με Καραϊσκάκη κάτι μας πιάνει. «Ντου ντου ποδήλατα παντού» φωνάζει ο πρώτος και όλοι μαζί ακολουθούμε αμέσως μετά. Η αδρεναλίνη στα ύψη! Μένουμε για 5 λεπτά ακινητοποιημένοι στην διασταύρωση φωνάζοντας συνθήματα και χτυπώντας παλαμάκια. Πανδαιμόνιο! Οι περισσότεροι οδηγοί μας κοιτάνε με κατανόηση, λίγοι κορνάρουν αγανακτισμένοι. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. «Πετάλι πετάλι στης πόλης μας το χάλι». Τα συνθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. «Δεν θέλουμε πετρέλαιο δεν έχουμε ούτε μίζα, βάλτε τα αυτοκίνητα μέσα σε κορνίζα».

Κάπου εκεί αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Καραϊσκάκη, Αγίου Νικολάου, Κορίνθου, Κολοκοτρώνη, Ρήγα Φεραίου και έπειτα πάλι πίσω στον πεζόδρομο της Αγίου Νικολάου. Με τα ποδήλατα στα χέρια αυτή τη φορά. Ο πεζόδρομος ανήκει στους πεζούς. Θαμώνες των καφετεριών μας κοιτάνε απορημένοι. Κάποιοι τους μοιράζουν το κείμενο μας για να τους λύσουν την απορία «Εσείς που τώρα κοιτάτε με απορία, πάρτε ένα ποδήλατο και ελάτε στην πορεία». Ποιος ξέρει…την επόμενη φορά μπορεί μερικοί να είναι μαζί μας.

Στην Αγίου Ανδρέου ανεβαίνουμε πάλι στα ποδήλατα και συνεχίζουμε. Πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται. «Καλύτερα μιας ώρας πετάλι στην βροχή παρά 40 χρόνια σκλαβιά στα ΙΧ». Καρόλου, Μαιζώνος και εν μέσω δυνατής βροχής πια, κατάληξη στην πλατεία Όλγας.

Ωραία ήτανε…Μέχρι την επόμενη…